Net het boek uit ‘Becoming’ van Michelle Obama. Het lezen van haar verhaal is indrukwekkend. Ik vind het écht een aanrader!!! Het geeft veel inzicht in de dynamiek van persoonlijke groei, hoe ontwikkelen op wereldniveau en de hilariteit van de politiek. Ik heb genoten van haar openheid, kwetsbaarheid, optimisme, kracht en de dankbaarheid die ze heeft voor alles wat haar heeft gevormd als niet blanke, als vrouw en komend uit een niet ‘bevoorrecht milieu’.
Hieronder een paar quotes die voor zichzelf spreken. Maar om écht de kracht van optimisme te voelen, moet je het verhaal lezen.
Pag. 467 “We groeien op met boodschappen die ons vertellen dat er maar één manier is om Amerikaan te zijn. Dat als onze huid zwart is of onze heupen breed zijn, (…) we uit een ander land komen, dat we hier dan niet horen. Dat wil zeggen, totdat iemand dat verhaal anders durft te vertellen.” Met haar boek laat Michelle zien dat zij het lef heeft het te doen.”
Pag. 470 “Hetzelfde zijn brengt meer van hetzelfde voort, totdat je een bewuste poging gaat ondernemen er iets aan te doen.” Ze zet deze quote in de context van Trump’s verkiezing tot president. Waarmee het contrast voelbaar is tussen de waarden van het tijdperk 8 jaar Obama en de huidige waarde belichaamt door de huidige president.”
Pag 471: “Becoming is het nooit opgeven van het idee dat er steeds ontwikkeld moet blijven worden.”
Michelle eindigt het boek als volgt: “Laten we de ander binnen vragen. Misschien kunnen we dan minder bang worden, minder verkeerde aannames doen, om de vertekening en de stereotypie die ons onnodig scheiden overboord gooien. Misschien kunnen we beter omarmen wat ons bindt. Het gaat er niet om volmaakt te zijn. Het gaat er niet om waar je jezelf uiteindelijk aantreft. Er zit macht in jezelf toestaan gekend en gehoord te worden, in het bezit van je eigen unieke verhaal, in het gebruiken van je eigen authentieke stem. En er zit goedheid in de bereidheid anderen te willen kennen en horen. Voor mij is dit hoe we worden, how we become.”
En hiermee beschrijft ze goed wat mij ook drijft in mijn werk, en leven. Als we elkaar horen, zien, begrijpen, als we vaker stilstaan in werk en leven bij de vraag ‘waarom’ we ‘wat en hoe’ doen, dan is er minder ruimte voor angst of frustratie. Ergens schrijft Michelle in haar boek: daar waar er échte ontmoeting is, is geen ruimte voor haat. Dat is zo waar!! En het is mogelijk, ook in de werksetting, maar het vraagt wel lef. Lef om als management de ruimte hiervoor te bieden, lef voor iedereen om over de drempel van de onzekerheid te stappen. Én het lef om te vertrouwen en optimistisch te blijven…