Rammstein en kracht

Rammstein en transformatie boosheid naar kracht. Vandaag ga ik weer naar Nijmegen, Goffertpark, naar Rammstein. Ik geef me erg graag over aan deze muziek. En ik snap ook die vraag: “Rammstein, wat vind je daar nu leuk aan?”

Toen ik hun muziek voor het eerst hoorde, dacht ik dat ook… Jeetje! En dan die beelden erbij van dat fanatieke publiek, althans dat waren de beelden die ik toen als eerste zag.

Toch sprak het me aan. Het beeld dat ik bij ‘het publiek’ kreeg was dat het transformerende muziek is voor jongeren die deze energie vroeger ‘tijdens de dienstplicht in het leger’ kwijt konden. Ik weet niet of dat zo is. Het zal voor een ieder anders zijn.

Voor mij is de muziek in ieder geval heel helpend geweest in mijn persoonlijke transformatieproces.

Toen ik jong was onderdrukte ik mijn boosheid. Die emotie mocht er niet zijn. Althans, dat had ik als jong meisje waarschijnlijk onbewust ‘besloten’. Ik creëerde een overlevingsmechanisme om de sfeer thuis luchtig te houden: “Os Marianneke, is het zonnetje in huis”.

Wonend boven de winkel van mijn ouders, die hard moesten werken en waar ik als oudste van de drie, blijkbaar de rol oppakte om aanwezige spanning niet te vergroten.

Toen ik jaren later alleen woonde, na de scheiding van mijn eerste partner, werd mijn oude onderdrukte boosheid steeds beter voelbaar. Ik wist rationeel dat ‘die er uit mocht’. En zo kwam het lied van Rammstein naar boven drijven: “Ich will kein Engel sein”.

Whaaaaaa, uren heb ik gedanst op deze muziek, op de grond gestamt, gezongen… Ik voelde mijn boosheid, grrrrrr… lekker transformeren naar een gezonde dosis kracht 💪