Voel ik me vrij? Voel jij je vrij? En hoe is dat in de werksetting?
Ik lees dit artikel zojuist in de Volkskrant ‘Moet werknemer ook offer brengen’ tijdens deze Corona-crisis?
De volgende zaken kom ik hier in tegen:
- Waarom moet ik als werknemer inleveren, de overheid heeft toch compensatie-regelingen?
- Talpa schreef automatisch vier dagen af van het verlofsaldo
- Vakbond FNV: “Dat verlof hebben ze straks heel hard nodig.”
- Werknemers voelen zich niet vrij te weigeren. ‘Dan ben je niet solidair’.
- “Ze had er weinig zin in, het bedrijf boekte vorig jaar nog miljoenen winst”
Als ik dit lees, bevestigt dit voor mij dat er in sommige organisaties nog steeds sprake is van weinig vrijheid en weinig gezamenlijk verantwoordelijkheidsgevoel.
Ik denk aan:
- Een vakbond die het ‘moet opnemen’ voor de ‘niet vrije werknemers’.
- Frustratie bij werknemers, die ‘afgepakte tijd of salaris’ op een andere, waarschijnlijk ‘stiekeme manier’ gaan compenseren.
Voor mij is de Corona-situatie een gezamenlijk probleem, waar je samen goed uit wilt komen. Ik heb goede hoop.
Want GRIJP DEZE KANS, zou ik zeggen. Nu heb je een gezamenlijk ‘probleem’ dat verbindend kan werken.
Hoe zou het zijn als je als directeur of management de organisatie VOEDT MET VERTROUWEN dat “we samen zeker in staat zijn, om de vruchten te plukken van deze crisis”?
Hoe zou het zijn als je als management of als John de Mol bij Talpa, in gesprek gaat met je medewerkers? Gewoon tijdens een BEELDBEL-LUNCH. En de vraag stelt: “Goh, hoe zullen we omgaan met ons gezamenlijke probleem? Wat vinden we passend”?
Hoe zou het zijn als je dit als werknemer op tafel legt? Uitnodigt om het samen te bespreken?
En dan ook in een ECHT GOED GESPREK. Waarin iedereen gehoord wordt. Niet waar de dominanten of natuurlijk leiders hun visie delen en de rest uit angst maar volgt. Dit is niet wat ik bedoel.
En ja, dit kan ook met beeldbellen. Dit mag niet het EXCUUS zijn om het dan maar niet te doen.
Ik weet het. Dit vraagt nog al wat van ons.
Want om dit te kunnen, moet je jezelf BEVRIJDEN van allerlei angsten. Zoals het wantrouwen in je medewerkers. Werken ze wel hard genoeg? Nemen ze wel hun verantwoordelijkheid? Lopen ze er niet de kantjes van af?
Als je deze angst ofwel overtuiging toch stiekum een beetje (of erg) hebt, creëer je dit gedrag ook.
Dus bespreek dit dan ook. Deel met elkaar je dieper verborgen overtuigingen. Wat vind je lastig? Hoe kun je dit omzetten naar hoop? Waar verlang je naar?
Mijn beste hoop is dat we meer reflecteren op onze overtuigingen die ons gedrag bepalen. Ik hoop dat dit ons heel veel moois gaat opleveren.
Ik hoop op vrijheid.