Van gedoe naar groei

Vroeger dacht ik dat de wereld voorspelbaar was. Dat organisaties strak te organiseren zijn. Dat je frictie onder controle kunt krijgen. Maar door de jaren heen leerde ik dat dit beeld (natuurlijk) totaal niet klopt. Sterker nog, het leidt tot veel gedoe.

We bevinden ons wereldwijd in een periode van ingrijpende verandering. Veel systemen die ooit werkten, lijken nu niet meer te passen. Dit geldt ook voor het systeem ‘organisatie’.

Maar hoe geef je een 𝑜𝑟𝑔𝑎𝑛𝑖𝑠𝑎𝑡𝑖𝑒𝑠 dan vorm op een manier die wél aansluit bij de tijd van nu?

Hiervoor moeten we radicaal anders gaan denken. Het is tijd voor een transformatieproces.

Een mooi voorbeeld van zo’n proces vind ik de levenscyclus van de rups, die verandert in een vlinder. Ze bouwt een cocon ter bescherming. Vervolgens breekt het lichaam af en uit die ‘oude’ cellen ontstaan nieuwe structuren.

Wat ik ooit hoorde en me bij is gebleven: Als mens mogen we de vlinder niet helpen door het gaatje van de cocon groter te maken (als we dat al zouden willen doen). De vlinder moet juist door een te krap gaatje naar buiten gaan. Alleen op deze manier worden de sappen door de hele vleugel geperst, zodat ze sterke vleugels krijgt om te kunnen vliegen.

Wat ik zo interessant en herkenbaar vind is dat we mogen:
·  Vertrouwen dat iets moet afbreken om plaats te maken voor iets nieuws.
·  Vertrouwen dat alles wat nodig is voor de nieuwe vorm al aanwezig is.
·  Vertrouwen in het zelforganiserende vermogen van systemen.
·  Vertrouwen dat groei altijd gepaard gaat met een gezonde mate van stress.

Organisaties die vanuit dit vertrouwen werken, lijken minder last te hebben van gedoe. En een rups kun je leren vliegen. Ik geloof er in!!

Ken jij een succesverhaal in deze? Of juist het tegenovergestelde? In beide gevallen kom ik graag met je in gesprek. Stuur me dan even een pb

ps. Dit boek van Jan Bommerez is tof!