Steeksleutel 10 niet nodig

John en ik tafelen nog na aan onze eettafel. Er zit me iets dwars. Bij een klant loopt het niet lekker en ik wil mijn ei kwijt.

En dan komt ie; steeksleutel 10😊.

Voordat ik uitgepraat ben, heeft John de oplossing voor me.

Herken je dit? Ik zeker wel. Vroeger meer, tegenwoordig minder. Het zat er zo in: Een mix van de ander willen helpen en mijn ego bevredigen vanwege het gevoel: “ik weet het beter”. Nou zeg ik niet dat John zijn ego aan het bevredigen was. Het is ‘gewoon’ een gewoonte geworden.

Maar ik wil niet John’s oplossing. Ik heb geen steeksleutel 10 nodig. Althans niet meteen😉. Het is fijn als hij luistert naar mijn verhaal. Mij vragen stelt, nieuwsgierigheid, zonder oordeel; zodat ik mijn gedachten en gevoelens kan ordenen.

De steeksleutel 10 zie ik veel bij klanten. We laten hierdoor een groot potentieel liggen:
1.   Synergie: Door oprecht te luisteren en te sparren activeer je de collectieve wijsheid.
2.   Erkenning: Als de ander ‘het beter weet’, voel ik me niet serieus genomen.
3.   Impact: Als ik mijn eigen oplossing bedenk, werkt dit doorgaans beter.

Waar ik – in deze – heel veel van heb geleerd is de Oplossingsgerichte benadering van wijlen Insoo Kim Berg en Steve the Shazer. Ik heb trainingen gevolgd en trainingen gegeven. Gereflecteerd en geoefend. Inmiddels is het bijna een tweede natuur geworden: Het oprecht stellen van vragen, naast het aanreiken van steeksleutel 10 als nuttig. En zeker, zelfreflectie en training blijven nodig voor mij.

Herken je dit ook? Hoe gaan jullie hiermee om in de werksituatie?