

Dat jij dit zo open deelt
βπππ π£π’π£ πππ π³π¨ π¨π©ππ§ ππππ₯π π¨π© ππ’π§π€ππππ§βΒ Deze opmerking ging over mijn vorige post. Hierover heb ik eigenlijk maar één simpele waarheid; als iedereen meer open en oprecht zou spreken, zou de wereld er mooier uit zien.
Vroeger was het voor mij niet zo vanzelfsprekend om mij kwetsbaar en open op te stellen. Vanuit onzekerheid maakte ik me graag wat groter. Bij mij scheen altijd de zon en ik verbloemde wat niet zo lekker liep.
En nu zeg ik gemakkelijk dat ik me groter maakte vanuit onzekerheid. Dit had ik vroeger echter nog niet door. Het was gewoon vanzelfsprekend voor me om de zon te laten schijnen.
Op zich lekker, want zo lang ik het niet door had, werkt het mechanisme van positieve psychologie. Dat wat je water geeft, bloeit.
Gaandeweg in mijn leven kwam ik er ook achter dat ik naast dit positieve effect, ook gevoelens onderdrukte. Boosheid en frustratie slikte ik in. Niet al te best voor mijn lijf en omgeving, omdat het er wel eens uit kon spatten, vooral thuis.
Ik heb wel eens gedacht, was ik maar minder bewust van die patronen, dan kon ik gewoon lekker in onwetendheid mijn leven leiden. Maar βhelaasπβ, naarmate ik meer de kracht van kwetsbaarheid ontdekte, was er zeker geen weg meer terug: Het heeft mij veel gezonder, gelukkiger en vrijer gemaakt.
Ook in organisaties, waar ik kom, wordt lang niet alles uitgesproken. Feedback geven en ontvangen is niet vanzelfsprekend en authentiek gedrag komt zeker niet altijd tot haar recht. Ik geloof dat dit, zeker ook met de nieuwe werkgeneratie, niet meer past. Voor nieuwetijdse organisaties is het een must om meer ruimte te maken voor zelfreflectie!
Ik heb een πππ¨π¨π€Β ter inspiratie gemaakt overΒ ππ πππ«π¬ππ π¬πππ©Β die je kunt zetten om open en oprecht spreken in organisaties gemakkelijker te maken. Het concept is klaar. Als je dit alvast wilt ontvangen (en me ook wat feedback wilt geven), stuur me dan even een DM met je emailadres. Dan stuur ik het je toe.